همسنگر بی مثل و مانندم خدیجه
بر عشق تو یک عمر پابندم خدیجه

ای در تمام عرصه ها سنگ صبورم
ای یاور دیرینه ام کوه غرورم

ای تکیه گاه شانه ی زخمی احمد
ای هر قدم تصدیق تو یار محمد

شد پشت گرمی ام همیشه همّت تو
ترویج دین آغاز شد با ثروت تو

سرمایه ی اصلی آئین پیمبر
مال حلالت بوده و شمشیر حیدر

تو اولین زن در دیار مسلمینی
منصوب حق بر نام امّ المؤمنینی

تو پا به پایم درد و محنت می کشیدی
بار رسالت را به دوشت می کشیدی

تو آبروی سرزمین های حجازی
هم سفره ی من بوده ای در عشق بازی

تو حامی زحمت کش دین خدائی
تنها پرستار مناجات حرائی

در مهربانی و وفا غوغا تو هستی
الگوی همسرداری زهرا تو هستی

حالا دگر گیسو سپید و قد کمانی
در هر نوائی اشهد خود را بخوانی

دستان پر مهر تو دیگر پینه بسته
گرد غریبی بر سر و رویت نشسته

هی پلک های بسته را وا می کنی تو
رخسار زهرا را تماشا می کنی تو

در این دیار بی کسی جان می سپاری
سر روی خاک سرد قبرستان گذاری

تو واسطه کردی به سویم دخترت را
تا بین پیراهن بپیچم پیکرت را

بر آبرویت حق در رحمت گشوده
از آسمان بهرت کفن نازل نموده

اما کجائی تا ببینی نور دیده
در کربلا یک پیکری را سر بریده

جز گیسوی زینب پریشان را نفهمد
هرگز کسی معنای عریان را نفهمد

قاسم نعمتی